Viering van het 39 jaar bestaan

Van de week hebben we veel kerkdiensten gehad. Elke dag hadden we er een. Dus gelukkig waren we op tijd klaar met verven en de dames hadden de kerk al snel versierd met allerlei kerst attributen. Er waren vele kerken uitgenodigd om deel te nemen door middel van zang en toneel stukken. Er waren hier sprekers die keihard schreeuwend in een rap tempo hun vehaal vertelden. Iets wat je niet in Nederland zou tegen komen, maar misschien wel een remedie zou zijn voor de mensen die het evangelie niet kunnen verstaan.

Ik heb gereist voor een adapter. Ik zou jullie wat over het verkeer vertellen.

In Venezuela is het verkeer heel anders dan in Nederland. De auto's rijden veel door elkaar heen en gebruiken handgebaren voor het invoegen. Ook kun je hier zo veel als je wil toeteren. Er zijn zelfs toeters die constant kunnen blijven loeien. Maar iedereen doet ook maar wat met zijn auto's. Er zijn niet zo veel regels. Er zijn wrakken op de weg en die met een balk tot stilstand worden gebracht (heb ik gehoord), omdat de rem het niet doet. Gelukkig rijden zij hier niet erg hard, zo'n 80 km en alles word nog trager door de cola's(files) die hier lang kunnen duren. Laast zag ik wel een auto bungelen op een richel.

Mijn adapter is stuk geweest, vandaar ook dat ik een tijd niet mijn verslagen had gestuurd. Nu kun je in Nederland zo naar elke winkel, maar hier moet je oppassen. Hier zitten ze zo met een batterij en een ijzerdraad in je computer te porren terwijl de computer aanstaat(dit had ik gezien toen we computer onderdelen voor Cuba haalden). Maar het mooie is dan wel dat hij dan ook werkt. Toch begreep ik na die gebeurtenis dat het niet verstandig is om zomaar ergens een adapter te halen. Dus ben ik met iemand gegaan die speciaal voor mij de tijd nam om een nieuwe adapter te kopen.

De kerk vierde zijn 39 jaar bestaan, dus taart en met de mensen van andere kerken eten. Het was gezellig. Mensen hebben goede gesprekken, iedereen kent elkaar ook gewoon :p. En op het einde een klein presentje, dat was gemaakt van glas. Voor mij een mandje.

Ik heb stoelen geschuurd met een jongen uit de kerk, hij bedankte mij ervoor terwijl hij mij hielp. Het stoelen schuren was niet saai, er waren namelijk mensen van de kerk die spontaan mee gingen helpen, een meisje en een volwassen man. Dit op een schuine straat waar op de achtergrond een papagaai klonk, die ons na praatte.

Ik heb verder elektriciteit aangelegd, muziekexamen gedaan, geleerd en met anderen Engels geoefend.